Specifiek is onderzocht hoe het procedé van inkuilen, spoelen en persen leidt tot een vergistbare sapstroom en een vezelrijke perskoek. Uit de resultaten lijkt dat de perskoek te voldoen aan de specificaties om meegestookt te kunnen worden in een professionele verbrandingsinstallatie. Door de ontzouting van de perskoek, is het vezelmateriaal ook geschikt voor vervanging van hoogveen in substraatproductie.

Het bewerkingsproces is zo ontworpen om maximale verwijdering van water, stikstofverbindingen en van zouten waaronder kalium en natrium te bereiken. De ontzouting en ontwatering van de perskoek is gevalideerd door labonderzoeken van LeAF en Eurofins. Ontzouting is nodig, want onder andere kalium en chloride zijn schadelijk voor verbrandingsinstallaties.

Het perssap blijkt in een eenvoudige vergister zeer goed om te zetten in biogas met een methaangehalte van 85%. Dit is van hogere kwaliteit dan regulier biogas, wat doorgaans een methaangehalte heeft van 60%. Het blijkt dat per ton nat ingekuild materiaal maar liefst 160-200 Nm³ methaan geproduceerd kan worden. Dit perssap kan een groenverwerker zelf vergisten of verkopen aan een vergister.

Er is ook onderzocht of en hoe voedingszouten kunnen worden teruggewonnen uit de reststromen voor de productie van organische meststoffen eventueel verrijkt met microflora (biostimulanten). Op dit moment is het winnen van kalium en nitraatmestoffen het meest haalbaar, met afzetmogelijkheden in de landbouw. Deze route is nog kostbaar en vraagt veel ondernemerschap, maar kan interessanter worden als regelgeving rondom meststoffen en circulaire energie strenger wordt, of bij aanpassing van certificatieschema’s voor biologische teelten. Er wordt onderzocht of een groter demo-project kan worden opgezet. Daarnaast is een groep studenten van de Universiteit Utrecht gestart met een onderzoek naar verwerkingsroutes van laagwaardige biomassa.